Blogia

Calvaris in Deutschland

Extinción

Iso é o que lle pasará en breve a este blog, porque agora xa teño listo o novo. Non só teño listo isto, senón tamén a nova web, que aínda está en construción, pero que tratarei de ir enchendo pouco a pouco, incluso con estes contidos, xa que sería unha mágoa perder toda esta chea de posts.

E o dito, este blog, deixa de estar mantido dende agora e nalgúns meses, incluso chegarei a desactivalo, porque xa non ten sentido manter isto con este título... Moitas paranoias escribín aquí, pero non vos preocupedes, que o seguirei a facer, pero aquí:

Non sae!

Pois levo xa un par de semanas a traballar na nova web e o novo blog. Teño listo o zope, pero resísteseme a configuración do apache para a xestión dos dominios... Así que por iso non posteei nada estes días, porque xa queria postear no novo blog, pero é imposible, así que decidín facelo xa, para que os meus poucos lectores saiban que sigo vivo.

De todos os xeitos, tampouco teño moito que contar, quitando que teño á hamster parida, aínda que non sei cantos trouxo desta vez e que resolvín unha chea de papeleo que tiña que facer, como por exemplo, a devolución das taxas de matrícula de Enxeñería do Software, xa que aprobei na convocatoria extraordinaria Fin de Carreira, que paguei aparte, tamén un problema que tiven cos billetes electrónicos de Renfe.

Resulta que os cabróns eses me anularon os billetes que collera para volver a Coruña hai dúas semanas e tiven que pagar no tren, e que segundo me dixeran non me cobraran porque estaban anulados. Mentira. Despois de explicarllo mil e unha veces á atención telefónica do servizo de internet de Renfe, comprendeu o que me pasara e pediume que tamén mandara un mail para que quedase tamén constancia escrita. Aínda non tiven resposta, pero o inicio está feito.

Están entregados tamén os papeis da miña Erasmus, é dicir, unha enquisa e un xustificante e tamén os de Stuttgart, mandaron a documentación que me permitirá en xuño convalidar o proxecto, no que por certo teño un Sobresaliente e poder pedir o meu título.

Agora o que me falta é pedir a devolución dos gastos médicos, que serán uns 75€ que paguei en Alemaña os sete meses que estiven alí e o resto estará listo.

No resto da semana, dicir que onte foi o cumpreanos de Dores, á que lle regalamos un muiño de café manual deses antigos que lle gustou moito e á que lle mando os meus mellores parabéns, e fóra diso, nada máis importante.

O Fatal sigue a ser o que era!

O Fatal sigue a ser o que era!

Segundo leo no weblog de Elena, unha colega miña de Stuttgart, que viaxou a Budapest en xaneiro, parece ser que o mellor restaurante de Budapest (aínda mellor que o de restaurante ese de luxo con violinistas) sigue a estar á altura das circunstancias e aínda por enriba dos comentarios das guías. Como se pode ver na foto, é imposible rematar un prato e tampouco se paga moito máis de 10€! Recomendado!

Dando exemplo

O deportivo clasificado para a semifinal da Copa do "Cidadán Borbón" (segundo terminoloxía de Pilar Rahola). Despois de oír cómo o adestrador do Deportivo Joaquín Caparrós alenta aos siareiros coruñeses de cara ao partido desta fin de semana contra o Violencia F.C., non me queda máis remedio que preguntarme onde está esa marrullería da que me falaba algún amigo meu cando se enteiraba de que se convertera no noso adestrador. Polo que levo visto de Caparrós, paréceme un auténtico cabaleiro, en contraposición do seu homólogo do Violencia, que incitaba aos seus siareiros (aínda que acho que a palabra "sicario" sería moito máis axeitada) a ter un ambiente bronco, tanto dentro como fóra do campo.

E o que xa me parece incribel, é o feito de a federación actuar de oficio contra o Deportivo, por defender os seus dereitos, iso si, despois non actúan de oficio para impoñer unha sanción a ese adestrador que conseguiu tanto o que quería, que chegou a pasarse, de xeito que un dos seus sicarios (perdón, siareiros), lle tirase unha moeda ao árbitro.

Glest!

Pois si señor! Aí está o meu excompañeiro de piso Martiño Figueroa (a partir de agora D. Martiño), autor do xa famoso Glest sendo entrevistado en Vieiros. Si señor, estou orgulloso de ti, pero xa che dixen unha e mil veces, que a emigración non é a solución, así que volta para Galiza dunha vez!

Euromillón

Pois manda carallo que non me lembrara de comentar isto no post do outro día.

Resulta que o venres ao marchar Sergio ao mediodía, comentoume que ía botar o Euromillón, que había un bote de 140 millóns de euros, así que alí mesmo lle demos Alex e mais eu os nosos número e nos nosos dous euros e pola tarde xa nos trouxo o boleto. Á noite, que foi o sorteo, comenteille ao meu pai e ao mirarmos os números decatámonos de que acertara 3 números e 1 estrela, así que me tocaron 30,11€, que procedín a gastar en mercar unha alfombra de Dancing Stage para Play2, así que aí imos meu pai e mais eu a Pontevedra, a Centro Mail, que eu pensaba que estaría na rotonda de Fernández Ladreda con Avda de Vigo, pero nada diso, porque a rúa comezaba aínda máis para alá. Chovía, eu pensaba que non estaría tan lonxe, así que fun a correr, pero estaba no quinto carallo.

Molladura de ida. Non tiñan a alfombra que queriamos nós, así que merquei unha un pouco máis cara. A correr outra vez, e cando me monto no coche non funciona, non arranca. O único bo foi que estabamos na rotonda onde a miña amiga Sada (si, Sada), ten a súa tenda de decoración, e que amablemente me deixou chamar por teléfono a Asistencia en Estrada e que incluso me emprestou o móbil por se acaso tiñan que chamarme. Despois de 40 minutos chegou o fulano (de Vigo), que nos arrancou o coche e que nos comunicou que probablemente o problema sería tanto da batería, que xa tiña un tempo, como do alternador, que non cargaba ben.

O bo desta fin de semana, foi a práctica que collín no xogo de Naruto, porque onte merquei os billetes para voltar á Coruña, que non imprimín, xa que non tiña obriga, así que se supuña que mos tiña que dar o revisor. Non os tiña. Díxome que ao mellor era por ser o de primeira compra, ao que lle respondín amosándolle os billetes que mercara o venres. Consultou e díxome que estaban anulados! O revisor, moi atento, fíxome o desconto con carné xove e suxeriume que comprobase que tiña a devolución na tarxeta, cousa que acabo de facer e non é certa, ademais de serguir tento a opción de imprimir os billetes, co cal, debe de ser algún erro da operativa, que espero que arranxen en breve. Eu, polo de pronto, terei que chamar ao servizo de internet para preguntar que carallo pasou con eles.

Outra semana máis

Pois nada interestante esta semana, moito traballo, con stress e sen tempo case nin para escribir nin para preparar o servidor. Iso si, levoume unha semana, repito, por non ter máis que un par de horas en toda a semana para estes asuntos a configuración do servidor, no que tiña dúas cousas que facer. A configuración do QoS no router e a instalación do Zope para empezar a servir a web e o novo weblog. Tranquilos, que avisarei coa suficiente antelación antes de tirar o anterior. Tamén gardarei as novas antigas para as poderdes consultar.

Sobre o QoS, pois que ao final, coa axuda de Moebius, que fixo unha das consultas máis evidentes en google, pero que a min non se me ocorrera. Grazas a iso, puiden configurar o router perfectamente e agora o que me falta é que o mesmo Moebius me pase as súas prantillas, para as poder copiar eu vilmente e aproveitar o talento de este pequeno gran deseñador gráfico.

O xoves, se non me trabuco, tamén tivemos a asemblea de GPUL, onde se fixo a votación para a
nova directiva, que gañou por 3 a 1 en proporción ao voto en branco, pero visto en termos absolutos, non foi para tanto. Pois iso, que moitos saúdos e moita sorte ao novo presidente e a ver se é quen de poñer orde na configuración desas máquinas que ao meu xuízo, tanto o precisan.

100 anos!

Pois parece mentira que aínda non postease nada sobre estas dúas entidades que tan bos momentos me fan pasar que son o Real Club Deportivo de La Coruña e a cervexa Estrella Galicia.

Das Geschmack Deutschlands

Levo xa un par de días que me decidín a probar as salchichas tipo Bratwurst que tiña dende que cheguei de Alemaña e que mercara no LIDL. Fíxenas na grella eléctrica que mercara hai un mes ou así con Miguel en Santiago. Despois de bótolles un pouco de mostaza que trouxen de alá e a verdade é que están case tan boas como as que probaba alí.

De 6 a 8 meses

Manda carallo. O outro día xa lle deron leña de carallo os fillos de puta do Valencia e hoxe os do Mallorca. Iso si, a lesión parece ser que non foi culpa de ninguén, pero non deixa de ser unha putada.

Actualización: Acabo de ver unhas imaxes del na TVG e non sei como o pode levar tan ben, sempre cun sorriso. Valerón, es o mellor, non o dubides nunca, e agardarémoste até que esteas ben para podermos desfrutar outra vez da túa máxia.

Vicio!

Vicio!

Pois xa o temos preparada para viciar! A play que mercamos Laura e mais eu xa ten as pezas que fan falla para podermos trocar de cd sen se decatar de que lle abrimos a porta. Que conseguimos con isto? Poder arrancar cun boot cd orixinal, e despois meter a nosa copia de seguridade dos xogos sen problema. Temos que dicir que foi chungo meter a terceira peza, pero de todos os xeitos, non imposíbel. O carallo é que lle había que atopar o xeito até que o CD comezase a xirar.

Pornografía

Pornografía

Pois si, ao mellor dentro de 18 días teño outra vez unha recua de bichiños rondar pola gaiola dos hamsters, pero bueno, haberá que esperar...

Semana de traballo

Pois esta semana non fixen máis que traballar. Apenas tiven un intre para min. Iso si, polo menos arranxei a moto de todo, que pola putada de me faltar o gardalamas dianteiro, enchíame de merda aínda sen chover, porque a auga suxa do chan me saltaba ao casco, á moto e a todo, incluso tiña que levar a roupa de augas para non mancharme. Iso si, costoume 75 euros, pero puiden xa por fin limpar a moto e andar nun vehículo digno.

Despois, no traballo a cousa vai amodo pero ben, o que pasa é que agora tamén estou no servizo técnico de AutoArte, que me está a obrigar a facer un traballo de administrador de sistemas con usuarios que non é sempre o máis enriquecedor, pero si agradable cando solucionas un problema e deixas a xente a traballar sen problemas.

O que menos me gusta do traballo é o de chegar pola mañá e oír a ao imbécil de Federico Jiménez Losantos na COPE, non porque en Igalia sexan uns fachas, senón porque lles vai a marcha e fanlles graza a cantidade de parvadas que din nesa emisora. Iso si, tamén server como medidor da saúde mental; o único que hai que facer é medir a cantidade de veces que estás dacordo con Losantos. Eu, onte, 3, e penso que xa é unha cousa preocupante...

A moa, por certo, xa me está a pasar, pero aínda me quedan algúns puntos. A ver se me cae todo dunha vez e se me pon todo no sitio, que esta sensación na boca non é nada agradábel.

Noutra orde de cousas, o Valencia segue igual, sendo un equipo que nada máis que sabe loitar e pelexar, pero no sentido literal, é dicir, a hostias, porque o que é fútbol non teñen nin idea. A verdade, estaba moito mellor en calquera outro sitio ca nese partido.

Recopilando II

Sigo cos relatos sobre estes días...

Outra das cousas que me pasou estes días, foi o de ir recoller a moto despois do golpe, que me costou 300¤ e aínda lle falta pór o gardalamas dianteiro...

O mércores pasoume o único desagradábel deste periodo, que foi o da moa do xuizo que me quitaron. Foi a esquerda de atrás e manda carallo o mal que o pasei ese día. Pouco a pouco vou mellorando, pero aínda hoxe domingo a teño un pouco inchada, pero polo menos xa non doe.

O xoves mercamos entre Laura e mais eu a Play 2, coa excusa de farcermos exercicio co Eye Toy Kinetic, que para os que non o saiban, é un dos "xogos" que usan a cámara coa consola e que ten un entrenador persoal que che programa unha rutina de exercicios durante 12 semanas (prorrogábeis). É un pouco máis barato ca un ximnasio e hoxe, que foi o primeiro día que o probei, dáme a impresión de que mañá vou ter maniotas, pero algún día había que comezar. O carallo é que non fixen case puntos, porque a cámara estaba mal
configurada, é dicir, para sala escura, cando co foco que teño para alumear teño que pólo para sala clara.

E a ver se xa non tardo tanto en escribir o seguinte post.

Recopilando

Pois xa levo unha chea de tempo sen escribir nada sobre a miña vida, así que os que habitualmente usen este medio para saber algo de min non o puideron facer dende o Aninovo.

Non sei exactamente cando foi, se o día dous ou o tres, resulta que me chamaron de Igalia para me ofrecer traballo outra vez sobre o proxecto Fisterra. Comecei o traballo o luns
e a verdade é que estou contento, xa que era o que quería. Tiven unha sorte de cabalo na miña vida profesional. Agora o que me falta é que me manden os papeis de Alemaña e a entregalos para poder ser Enxeñeiro. Tamén teño que entregar as cousas para que me devolvan os cartos que paguei pola asignatura de Enxeñería do Software, pola que paguei a convocatoria Fin de Carreira e a ordinaria, así que 109 para o peto.

Outra cousa, e ademais paradóxica, é que Jazztel me puxo o ADSL do 20 Megas. Digo que é paradóxico porque levo sen postear dende aquela, pero é porque pretendía montar o servidor xa co weblog aí e dar a nova sobre o tema, pero foi un pouco imposíbel. Ao final o que si puiden montar foi o MlDonkey e agora podo baixar unha chea de cousas. Iso si, estou a trastear co QoS para ver se o podo activalo no router para poder servir as cousas sen que interfira a mula. Outro problemiña que teño, é que o router sincroniza a 1.5 Mb dos 20, pero que creo que é un erro da central porque vendo as marxes posíbeis que podería ter, a de baixada está preto da sincronía, pero a de subida, que eu teño 800, ten a posibilidade de estar a 19000, así que vai ser que me puxeron o cano ao revés.

Noutra ocasión colgarei algo máis, xa que agora marcho ao fútbol!

Medio cento de mandos militares retirados asinan unha carta en apoio ás declaracións de Mena

Isto é o que se pode ler na nova que publica Vieiros. Acabo de facer a miña reflexión sobre a política española e a conclusión á que cheguei é que a maioría dos cidadáns do Pequeno Imperio (España) queren un estado moderno, porque así se demostrou historicamente dende a Primeira República, periodo no cal se trata de facer un avance político no estado que non se consuma por falta de consenso, pero que ten a súa vontade aí. Despois chega unha ditadura. Cando o pobo consigue outra vez proclamar a república, cos seus conseguintes avances políticos (máis que os que temos agora) e outra vez a ditadura, dá igual a de Franco que a de seu Primo.

Conclusión made in calvaris: O pobo quere realmente trocos na vida política española, pero unha pequena oligarquía do Pequeno Imperio empéñase en non facelo e como sempre son os que teñen as armas, os demais, temos que nos foder. Grazas, cabróns.

Un alto militar apela á intervención das Forzas Armadas se un Estatuto vulnera a Constitución

Supoño que a estas alturas, todo mundo sabe o que pasou con ese militar idiota que avogou por un golpe de estado se algún estatuto, como o actual proxecto catalán, non respectaba a sacratísima constitucion do Imperio Pequeno. Segundo El País, o ministro de Defensa ordenou o arresto domiciliario deste imbécil e propuxo o seu cese. Quen carallo se cren estes fulanos para interpretar a constitución ao seu antollo? Que eu saiba, neste estado, esa responsabilidade recae sobre o Tribunal Constitucional, así que todo o que este tribunal dea por bo, será constitucional, co cal, calquera inxerencia militar, deberá ser considerada coma traizón e golpe de estado. A nova sobre as declaracións que inclúo neste artigo, provén de Vieiros:

POLÉMICA POLO DISCURSO NA PASCUA MILITAR DE SEVILLA
Un alto militar apela á intervención das Forzas Armadas se un Estatuto vulnera a Constitución

[07/01/2006 01:50] O tenente xeneral José Mena Aguado, xefe da Forza Terrestre do Exército español, comezou o seu discurso deste venres durante a Pascua Militar en Sevilla confiando en que ningún Estatuto ía sobrepasar os límites da Constitución, mais avisou "das graves consecuencias que tanto para as Forzas Armadas como institución como para as persoas que as integran podería conlevar a aprobación do Estatuto de Cataluña nos termos en que está formulado", e subliñou que un deses termos sería o de esixir o coñecemento "dunha lingua particular". Os portavoces de CiU e ERC cualificaron de "inadmisibeis" estas declaracións, o PNV chámalle a Mena "golpista" e o coordinador de IU pide o seu cesamento. O PP ve nas súas palabras un "reflexo da situación que vive o país". O xefe do Estado maior vén de pedirlle a Bono que cese o tenente, e o ministro xa se citou con el para este sábado coa posíbel intención de aplicarlle algún tipo de sanción.


Mena Aguado chegou a afirmar que "o feito de que nunha autonomía sexa esixibel o coñecemento da súa lingua particular é unha aspiración desmesurada que obrigaría nas Forzas Armadas a regularlle os destinos a esa autonomía da misma forma que actualmente se regulan os destinos no estranxeiro". De todos xeitos subliñou que "afortunadamente, a Constitución marca unha serie de limites infranqueabeis para calquera Estatuto de autonomía".

A última hora da tarde o xefe do Estado maior propuxolle a Bono o cesamento de Mena como xefe da Forza Terrestre, e o ministro de Defensa xa convocou para mañá o tenente xeneral. Nalgúns círculos xa anunciou que se prevé algún tipo de sanción.

O timo dos SMS

Lin no weblog de Juanjo Amor algo que xa sospeitaba, pero que non pensaba que fose tan besta. Pois iso, que a taxa que cobran as operadoras por Megabyte en cada SMS é de 984€!

Feliz Ano 2006!

Feliz Ano 2006!

Pois aquí estou despois de me erguer tras as escasas 7 horas que estiven a durmir dende as 11 e pico que me deitei. O de sempre, que chegas ás tantas e dormes unhas cantas horas. Concretamente eu decidín non durmir tanto como de costume, aínda tendo tempo, porque así cando me deite esta noite, terei algo de sono.

Como se pode ver na foto, esta noite de aninovo pasámola na aldea de Yago uns cantos, como Alex e Maria José, Marcos e Vero, Víctor, Yago, Laura e mais eu, e teño que dicir que é un dos mellores aninovos que lembro, porque aínda que estabamos a uns cantos quilómetros da civilización, non nos faltou diversión, sobre todo porque Yago trouxo a súa alfombra de Dance Dance Revolution e sumado ao futbolín e a mesa de ping pong que xa tiña abaixo...

O outro día xa foramos ao super mercar unha chea de cousas para a festa, coma vasos de plástico, pratos, algo de cava catalán, como ten que ser) e xelado (para o sorbete) e algo para picar.

Estivemos toda a noite a xogar, primeiro ao DDR e despois ao futbolín e ao ping pong abaixo, onde podo comentar con orgullo, que a parella formada por Marcos e mais eu, estivemos imbatidos durante unha chea de partidas, até que se nos acabou o maná e despois xa non voltamos pasar de gañar dúas seguidas. Desde aquí moitos saúdos a María José que se amedrentaba coa miña Tiger Eye e a Alex, que sempre estaba atento ao meu supersaque.

Cando xa estivemos cansos, acendemos a frixireira eléctrica que levara eu, e o meu amor, preparou os churros, xunto con María José, que preparou o chocolate, máis o pan, que xa levaba tempo a cocerse na máquina, tiñamos o almorzo tradicional de aninovo perfecto.

E despois, a recoller e para casa, que xa son horas. Grazas a todos por esa noite!

PD: no weblog de Laura tamén se pode ler unha boa crónica.

Caña caña caña! O vindeiro contra España!

Caña caña caña! O vindeiro contra España!

Esa foi unha das consignas que se berramos onte no partido que tanto tempo, por non dicir toda a vida, estiven a agardar. Si, o partido da Selección Nacional Galega.

O día comezou ben, recollendo a Laura e a Marcos na FIC e marchando en dirección Santiago. Chegamos xa á hora de xantar, así que fomos dereitos a Área Central e nos metemos nunha das cervexerías, onde había menú do día. A verdade é que tardaron moito en traernos o xantar, pero ao final estaba todo bo.

Despois tivemos a idea de ir no coche até o estadio e voltar a andar á cidade a dar unha volta, así teriamos o coche xusto ao ladiño ao saír do partido. Que tangadora! Dixo que serían uns 20 minutos a andar e foron máis de 40! Ao chegarmos á cidade polo menos eu xa non tiña ganas de nada, así que demos unhas voltas pola cidade na procura da tarta superdensa (segundo lle dixeran a Laura, hai un bar onde poñen unha tarta empalagosísima, como ten que ser), e vendo como estaba o ambiente na praza de Praterías, onde estaban os Siareiros Galegos a reivindicar unha selección que poida xogar competicións internacionais, co cal estou completamente dacordo e que non debería ser algo anormal, como pasa por exemplo coas seleccións escocesa, galesa...

Fomos á Praza de Galicia na procura da parada da liña número 6, que levaba ao estadio, porque despois do Camiño de Santiago que fixeramos antes, non estabamo dispostos. Cando atopamos a parada metémonos no bar de enfrente, onde estaba Carlos Blanco, curmán duns colegas meus, pero non lle dixemos nada, aínda que estiven a piques de ir falar con el.

Ao saír, estivemos un chisco a esperar, até que a parada estivo chea, que foi cando chegou o bus. Conseguimos entrar, menos mal, porque o bus xa non parou na parada seguinte. Xa aí comezaron os cánticos.

Ao chegarmos, collemos unha chea de cousas, entre elas, un exemplar do Vieiros en papel, edición especial do partido e merquei unha chapiña co escudo galego feito por Castelao.

Atopámonos entón con A.J. e compañía, que xa viñan un pouco borrachos e entramosss todos xuntos, conseguindo unhas bandeiras, un libro co posíbel once titular da selección galega literaria, etc.

Emoción, canto tempo levaba a agardar para oír e cantar o Hino Galego nun partido da nosa selección! O carallo foi que non o cantaron completo, coas estrofas máis bonitas e máis nacionalistas, pero deume igual, o importante era o feito.

E alá comezaron as bandeiras, cánticos e pancartas, que dicían cousas como:


  • Caña caña caña! O vindeiro contra España! (berrado tamén por megafonía, aínda que creo que a parte administración non lle fixo moita graza :-p )

  • Aghora vai o ghol!

  • Si si si! O vindeiro con Brasil!

  • Galegos somos, galegos seremos, por españois nunca pasaremos!

  • Fraga cabrón! Xa temos selección

  • Gol gol gol gol!! (coa música do hino)

  • Xa van gañando, Arsenio e máis Fernando!

  • Uruguai, guai, pero para guai, Galiza!

Galiza xogou incribelmente e grazas a iso, marcamos os tres goles, para ledicia da maioría que estabamos alí, ben cantados coa música do hino, e que eu non podía crer, porque teño que dicir, que pensaba que nos ían meter unha chosca de carallo, pero non foi así e gañamos naquel momento histórico, co estadio municipal da capital ateigado de siareiros coma min, con ganas de ver unha selección coa que nos identificamos de verdade.

Ao rematar, marchamos Marcos, Laura e mais eu outra vez a Área Central, ao mesmo sitio que ao mediodía, pero esta vez pedín un prato típico alemán (codillo ou Schweinshaxe) que me desilusionou bastante, porque era nin semellante ao que eu comera alá.

E de volta a La Curuña...